Binnen het milieu is hij een zeer gewaardeerde artiest, maar bij het grote publiek blijft de Amerikaanse singer-songwriter Damien Jurado nog te vaak een nobele onbekende. Hijzelf ligt daar zeker niet van wakker want hij timmert al sinds 1995 aan zijn eigenzinnige weg in de wereld van de indie rock en folkmuziek.

De vanuit Seattle, Washington opererende muzikant heeft onlangs zijn vijftiende soloplaat “What’s New, Tomboy?” uitgebracht. Het album is de zoveelste prachtplaat op rij voor deze geweldige songschrijver en wie hem in de voorbije jaren live heeft mogen zien optreden zal ongetwijfeld vol bewondering kunnen vertellen over de sobere wijze waarop hij solo met enkel zijn computer en akoestische gitaar de prachtigste liedjes komt brengen.

Zijn albums “Saint Bartlett” uit 2010 en het twee jaar later uitgebrachte “Maraqopa” behoren eigenlijk in de discotheek van elke rechtgeaarde muziekliefhebber een plaatsje te hebben, maar dat geldt eigenlijk voor zowat elke andere plaat uit zijn indrukwekkende discografie. “What’s New, Tomboy?” is misschien wel één van zijn meest sobere albums geworden met tien korte liedjes die in totaal amper voor een half uurtje genieten zorgen. Maar de songteksten bij de nummers zijn ook nu weer behoorlijk impressionant te noemen en verdienen absoluut uw bijzondere aandacht.

Damien Jurado heeft de gewoonte om op elke plaat wel een liedje over een meisje of vrouw te zingen. Op dit nieuwe album zijn er dat zelfs niet minder dan vier in de songs “Alice Hyatt” (zie 2e video), “Francine”, “Fool Maria” en “Sandra”, terwijl het andere geslacht met enkel het nummer “Frankie” tevreden moet zijn. De song “Ochoa” gaat echter ook over een man, want het is zijn muzikale eerbetoon aan zijn in 2018 veel te vroeg op 41-jarige leeftijd overleden vriend, singer-songwriter en producer Richard Swift wiens echte naam Ricardo Ochoa was. In 2010 hadden ze nog samen het prachtige album “Other People’s Songs, Volume 1” uitgebracht.

Qua instrumentatie bij de liedjes op “What’s New, Tomboy?” werden de spelers beperkt tot twee personen: Damien Jurado zelf speelt op akoestische gitaar, mellotron en sporadische percussie, terwijl multi-instrumentalist Josh Gordon alle andere instrumenten zoals bas, elektrische gitaar, piano, orgel en drums voor zijn rekening neemt. De mooiste song op dit album staat helemaal vooraan met de op de eerste video te beluisteren eerste single “Birds Tricked Into The Trees” die in de zeer typische Damien Jurado-stijl wordt gebracht. Een verdiende tweede plaats reserveren we voor het nummer “When You Were Few” en het podium wordt vervolledigd met het intimistische “Francine”.

(valsam)